วันที่ 26 กรกฎาคม
ระลึกถึง นักบุญโยอาคิม และ นักบุญอันนา บิดามารดาของพระนางมารีย์พรหมจารี
(SS. Joachim and Anne, Parents of the Blessed Virgin Mary, memorial)
ในพระวรสารไม่ได้มีการกล่าวถึงบิดามารดาของพระแม่ของเรา แต่ในหนังสือพระวรสารเดิมของนักบุญยากอบ (Proto-Gospel of James = ซึ่งไม่นับเนื่องเข้าในสารบบพระคัมภีร์) ซึ่งนับย้อนไปถึงกลางศตวรรษที่ 2 ได้ให้ชื่อพวกท่านว่า อันนา (Anna) หรือ Hannah ซึ่งหมายถึง “พระหรรษทาน” และโยอาคิม ที่มีความหมายว่า “พระยาเวห์ผู้ช่วยให้รอด” และประกาศว่าบุตรีของพวกท่านที่ชื่อ “มารีย์” ได้ถือกำเนิดมาเป็นการสนองตอบคำภาวนาอย่างศรัทธาร้อนรนหลังจากที่แต่งงานกันมานาน แต่ไม่มีบุตร
นักบุญอันนา และ นักบุญโยอาคิม สืบทอดเชื้อสายมาจากความเชื่อของท่านอับราฮัม เป็นประชากรที่ถูกวางรูปแบบโดยท่านโมเสส ซึ่งในหนังสืออพยพบรรยายไว้ในฐานะที่กระหายหาที่จะรู้จักพระพักตร์ของพระเจ้า นักบุญอันนาเจิดจรัสในหมู่นักบุญเพราะจากในตัวท่านที่ “ผู้ปฏิสนธินิรมล” เองได้เกิดมา ซึ่งทำให้ท่านได้เป็นมารดาของพระมารดาพระเจ้า ผลก็คือได้เป็น “คุณยาย” ของพระเมสสิยาห์ St. John Damasus ได้กล่าวไว้ว่า “สำหรับเธอผู้ที่ได้บังเกิดมาจะต้องเป็นบุตรีคนแรก เพราะเธอจะเป็นพระมารดาของผู้เป็นปฐมแห่งสิ่งสร้างทั้งปวง (the mother of the first-born of all creation) ที่ซึ่งในพระองค์สรรพสิ่งถูกรวมไว้ด้วยกัน”
ในการนำพระแม่มารีย์ไปที่พระวิหารเมื่ออายุ 3 ขวบ และมอบพระนางให้ถวายรับใช้แด่พระเจ้านั้นเป็นการทำตามที่นักบุญอันนาได้บนบานไว้ให้สำเร็จไป ทั้งนักบุญอันนา และ นักบุญโยอาคิมได้เป็นแบบอย่างที่ครบครันของพ่อแม่ที่เป็นคริสตชนทุกยุคทุกสมัย – แบบอย่างของความซื่อสัตย์ และ ความขยันขันแข็ง ของความศรัทธาและความถ่อมตน พระสันตะปาปา ซิสตุส ที่ 5 ในปี ค.ศ. 1585 ได้ประกาศวันฉลองทางพิธีกรรมในวันที่ 21 พฤศจิกายน ว่าเป็นวันถวายองค์ในพระวิหารของพระนางมารีย์เพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ที่เกี่ยวเนื่องกันเป็นพิเศษเช่นนี้ คุณลักษณะโดดเด่นของแม่พระในการตัดสินใจทำตามพระประสงค์ของพระเจ้า ความพร้อมของพระแม่เมื่อต้องเผชิญกับวิกฤติ การภาวนาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย การถือตามบทบัญญัติของชาวยิวอย่างศรัทธา การอุทิศตนไปรับใช้ญาติพี่น้อง (= ช่วยนางเอลีซาเบ็ธ) สิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องหมายชี้ให้เห็นถึงความใกล้ชิดของครอบครัวที่เลี้ยงดูและปลูกฝังพระแม่มาในความรักและศรัทธาในพระเป็นเจ้านั่นเอง
ที่จริงวันฉลอง นักบุญอันนา และ นักบุญโยอาคิม ค่อนข้างมีมาแต่โบราณในพระศาสนจักรตะวันออก (ตั้งแต่ ศตวรรษที่ 4) แต่กลายมาเป็นทั่วพระศาสนจักรสากลในศตวรรษที่ 15-16 แต่เดิมวันที่ 26 กรกฎาคม เป็นวันฉลองนักบุญอันนาผู้เดียว จนกระทั่งต่อมากลายเป็นวันฉลองของบิดามารดาของพระแม่เมื่อไม่นานมานี้เอง
วันฉลองนี้ ในแง่หนึ่งเตือนใจพ่อแม่และปู่ย่าตายาย ถึงความรับผิดชอบที่จะเลี้ยงดูอบรมให้ลูกหลานถือตามคุณค่าของมนุษย์ที่ปฏิบัติกันสืบต่อๆมา และนำเสนอให้พวกเขาเห็นแสงแห่งความหวังสืบทอดต่อไปในรุ่นแห่งอนาคต ในอีกแง่หนึ่ง เตือนผู้เยาว์ว่า มุมมองที่กว้างขวางกว่าของผู้สูงอายุ ประสบการณ์ที่ลึกซึ้ง และความซาบซึ้งที่ลึกซึ้งของจังหวะชีวิตของผู้อาวุโส เป็นส่วนทั้งหมดของปรีชาญาณที่ไม่อาจมองข้ามไป หรือรับไว้โดยไม่เห็นคุณค่าความหมาย
(ถอดความโดย คุณพ่อ วิชา หิรัญญการ จากหนังสือ Saint Companions For Each Day ; เขียนโดย A.J.M. Mausolfe และ J.K. Mausolfe)
